De man die de wereld een klein beetje mooier wou achterlaten
De onderstaande afscheidsrede werd op 23 november 2022 voorgedragen op de uitvaart van Joost Renson, onze oprichter en eeuwige inspirator. Met bijzondere dank aan al onze (oud-)collega's om de herinneringen en anekdotes over Joost te bundelen tot deze tekst.
"Joost, hoeveel stenen - keien - kiezels heb jij wel niet verlegd. Ik ga niemand vragen vandaag om ze te tellen. Ik ga niemand vragen om al dat gewicht te tillen. Het lijkt me wel goed als ik vandaag met jullie eens naar de wereld kijk. En hoe jij Joost, die hebt veranderd.
Het was je missie om lokale ondernemers & organisaties het verschil te laten maken. En wat kon jij ons daarin enthousiasmeren. Plots waren we allemaal vurig aan het meepraten over ramen en deuren, spuitkurk, een sociale werkplaats of hoe je industriële installaties automatiseert.
‘s Ochtends belde je ons steevast op, om je nieuwe grensverleggende ideeën te delen voor een klant. Hoorden we iemand luid en energiek fluiten? Dan wisten we dat jij in aantocht was. Regende het die dag pijpenstelen, dan was je nog meer in je nopjes. “Ach, er bestaat geen slecht weer, enkel slechte kledij.”
Joost, jij was zo iemand die iets zag wanneer veel mensen het nog niet zagen. Een pionier, een wegbereider die meteen het potentieel zag. En je zag dat ook in mensen. Je gaf kansen en leerde ons onszelf kennen.
Smalltalk was niets voor jou. Schoof je aan bij de lunch, dan ging het over wereldpolitiek, het klimaat of wat je destijds in Noord Korea had meegemaakt. “Ja, ja, de wereld”, besloot je dan.
Je was dol op discussiëren. Was iedereen voor, dan was jij tegen. Of vice versa. Puur voor het spel van het woord. Een krak in redevoeringen - zelfs als die nergens heen gingen. Ik denk dat je zo je hersens fit wou houden.
Je was ook dol op Brussel. Sollicitatiegesprekken gebeurden in de Monk, met een Orval erbij. Maar je was klaar om je vlag in de rest van de wereld te planten. Vancouver, Rotterdam,...Jouw vlag hangt er nu te wapperen. En verschillende collega-ondernemers staken vandaag de landsgrens over om hier nu bij jou te zijn.
Joost, jij zocht het avontuur op. Het gewone pad volgen, dat was niets voor jou. En dat mag je letterlijk nemen. Tijdens een congres in de US nam je twee collega’s mee op een roadtrip. Uiteraard ver weg van de hoofdbaan & de platgetreden paden. Zo kwamen ze in het geboortedorp van Britney Spears terecht; of in een bruine kroeg vol outlaws die hun wapenkamers wilden tonen. Mijn collega’s knepen hem, maar jij, Joost, jij genoot met volle teugen.
Ook op het werk gaf jij ons steeds dat duwtje in de rug. Om iets nieuws te proberen, om te groeien, om buiten onze comfortzone te treden. Panikeerden we, dan stelde je ons gerust. Stond het huis in brand? Dan kon jij als geen ander relativeren.
“Maar dat stelt toch allemaal niet veel voor.”
Begrijp ons niet verkeerd. Je kon ons ook laten zweten man. Hou die sneltrein die je was maar eens bij. Je denderde aan 200 kilometer per uur voorbij.
Op het herinneringskaartje dat jullie meekrijgen zien jullie Joost in zijn kano. We namen de foto tijdens een teambuildingsavontuur in Zweden. Een collega schreef erover: je hebt managers, je hebt CEO’s en dan heb je Joost Renson. Ik was nog maar een maand bij PAF. Mijn nieuwe baas orakelde overdag vanuit zijn kano, ging wandelen met Canadese dromen en kreeg ‘s avonds - tijdens het gezelschapsspel - zijn energieprikkels niet meer onder controle. Hij sprong op tafels en stoelen, deed er alles aan om te winnen. Hij nam een jong team vol goesting mee in zijn denken en doen, met een Orval in de hand. Leiden kan ook zo.
Joost. Dood zijn is niets voor jou. We troosten ons met de gedachte dat jij hebt geleefd voor twee. Maar wat doet dit pijn man. En wat ga jij nog lang nazinderen.
Bij elke beslissing: “Hoe zou Joost dit doen?”
Bij elke stap die we zetten in jouw Forest Factory: “Wat zat Joost hier graag.”
Bij elke regendruppel die valt: “Er bestaat geen slecht weer.”
We hebben nog een heleboel anekdotes gebundeld, voor Margo, voor Oscar, voor Charlie, voor zijn geliefden. Om Joost te herinneren. Als de eeuwige optimist, met een passie voor passie. Als de bevlogen ondernemer. Als de man die de wereld een klein beetje mooier wou achterlaten.
Vaarwel Joost, we gaan je missen."